Episodes
Η Θάλασσα μέσα μας
Το πρόγραμμα
1984 Αθήνα , κάνοντας λάθος την έξοδο , περνώντας κάτω από την πλατεία Ομονοίας , όλα είναι διαφορετικά.
Κάποτε ονειρεύτηκες ότι σε στροβίλιζαν άγνωστες δυνάμεις
στον κενό χώρο ενός σκοτεινού δωματίου.
Με τα χέρια σου ανοικτά περιστρεφόσουν στην δύνη ενός περίεργου φωτός
καμωμένου από χρυσάφι και ασήμι
με λίγα ψήγματα κυανού στις άκρες.
Ήσουν ένα ανήμπορο πλάσμα σε μία κατάσταση απόγνωσης ,
είχες χάσει εντελώς τον έλεγχο τού σώματός σου και ήξερες
ότι από αυτό το δωμάτιο είχες ξαναπεράσει και θα ξαναπερνούσες.
Μέχρι τώρα πετούσες στο όνειρό σου όπου ήθελες ,
τώρα σε πετούσαν όπου ήθελαν.
Δεν θα ξαναπεράσω από αυτό το δωμάτιο ,
- ξέρεις πόσα δωμάτια στην έχουν στημένη φίλε ,λέει ο Ιβάν ο Τρομε...
Φωτογραφία - Κείμενο - Αφήγηση : Ηλίας Γιαννόπουλος
Έστρεψα το πρόσωπο αριστερά να δω την έκφραση των αδικοχαμένων λουλουδιών , μετά στέκω στο κέντρο ορμώμενος από ένστικτο δεν τολμώ να κοιτάξω δεξιά ..και το κεφάλι μου στροβιλίζεται στο άπειρο το ένα χέρι μου χαϊδεύει ένα σκίνο το άλλο χέρι καταλαβαίνοντας την γλυκιά μυρωδιά του φύλου αρχίζει και κάνει κύκλους στον αέρα ένας απέραντος ουρανός πέφτει στο μέτωπό μου και γίνομαι γαλάζιος από κάτω μου το βασίλειο της πέτρας εστιάζει στην σταγόνα που χάνεται βαθιά σαν την ψυχή που φεύγει ένα σούρουπο για να πάει στο βάθος να ενωθεί με τις άλ...
Κείμενο - Αφήγηση Ηλίας Γιαννόπουλος
Μουσική Francum - freesound.org
Κείμενο - Αφήγηση - Φωτογραφία : Ηλίας Γιαννόπουλος - https://www.youtube.com/channel/UCqhw...Μουσική: Setuniman - http://www.setuniman.com/Πώς να σου αντισταθεί το φως αφού είσαι φτιαγμένη απ αυτό... ακόμη και η σκιά σου είναι φωτεινή ..την παρακολούθησα πολλές φορές ανάμεσα σε χαλάσματα , παλιά κάστρα , και ερειπωμένες εκκλησίες, όταν στεκόσουν εκεί , κόντρα στον ήλιο , έλαμπες, όπου και να σε έβαζα έλαμπες, ακόμη και σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία ...χρυσάφι ατόφιο , ακατέργαστο , που δεν ξέρει την αξία του, έψαχνα να το βρω κάποτε στα βουνά, εκεί όπου μεγάλωσα το ήθος μου, το κοιτούσα ...
Μια ιστορία από το ημερολόγιό μου το 1998 ,όταν είχα πάει για λίγες μέρες στη Κύθνο.
Αφήγηση - Κείμενο - Φωτογραφία : Ηλίας Γιαννόπουλος
Ένα δάκρυ τρέχει και άντε να το πιάσεις , πόσο να χωρέσει μέσα στην καρδιά σου διέκοψες την σήψη και ήρθες στα νερά σου βράχοι στέρφοι γίναν' κύματα πελάγους φύσηξε μαΐστρος σ' έφερε κοντά τους. Ο ήλιος και η γουστέρα πέρασαν απ την ξερολιθιά άφησαν το μικρό μονοπάτι μόνο να σε περιμένει τα χόρτα ξεράθηκαν και το φασκόμηλο με το θυμάρι άνθισαν στον βράχο. Ξεχύσου ολόγυρα και κοίτα αυτό το δάκρυ που πέφτει αυτό το σύννεφο που πέρασε αυτή η ακρογιαλιά που σε μάγεψε αυτό το γέλιο που σε συνεπήρε αυτό το αεράκι που σου δρόσισε το κορμί πάνω ...
Κείμενο - Αφήγηση - Φωτογραφία : Ηλίας Γιαννόπουλος
Μία λέξη κύκλωσε την ώρα μια ευχή στήριξε την σιωπή ένα ταξίδι με συνεπήρε στο συναίσθημα ... ήταν οι αγαπημένες στιγμές που διαρκούσαν στην θύμηση μου... μια ακτίνα που μπήκε κρυφά απ το παράθυρο εκείνο το πρωί και έπλεε σε ένα ανεξήγητο ρυθμό πάνω στο ξεθωριασμένο κεραμιδί τσιμέντο στο σπιτάκι πάνω απ την θάλασσα , με την αυλίτσα να κοιτάζει τα όνειρά μας και τον αγέρα να τα ταξιδεύει στο αρχιπέλαγος του χρόνου που είχα παγώσει στην μνήμη μου. Και όταν έκλειναν τα παλιά ξύλινα πατζούρια που ήταν χιλιοβαμένα σε διάφορους τόνους, γαλάζιο...
Κείμενο - Αφήγηση - Φωτογραφία : Hλίας Γιαννόπουλος Έφτιαξα κόκκινα έραψα κίτρινα πήρα μοβ σε άσπρο και θυμήθηκα.... όταν άρχιζε να χαράζει με έζωσαν τα όνειρά μου κι όμως έμεινα να αγναντεύω εκείνη την ανατολή στο μικρό λιμάνι καθώς στεκόμουν και κοιτούσα αποσβολωμένος τον ορίζοντα περιμένοντας τον ήλιο να βγει Επανέλαβες μια φράση και έστρεψες προφίλ το πρόσωπο είχες βάλει πλώρη στο απέναντι σπιτάκι με τα γαλάζια κάγκελα έχτιζες τους νοητούς τοίχους του μέλλοντός σου και όταν ο ολόγιομος ήλιος έβαφε κόκκινη την θάλασσα ένα πράσινο μαμούνι περπατούσε αμέριμνο πάνω στην πολύχρωμη σου φού...
To διήγημα του Lord Dunsany "Το Φάντασμα της Κοιλάδας" - "The Ghost of the Valley" μας κάνει να νοσταλγούμε αυτά που χάθηκαν από την επέλαση και την παρακμή του ανθρώπου , την χαμένη επαφή του με την φύση και κάθε τι "Ιερό" και μυστήριο που υπήρχε.
Κείμενο -Αφήγηση: Ηλίας Γιαννόπουλος
Απόψε άνοιξε τόσο η ψυχή μου που πέρασε όλο το σύμπαν από μέσα μου... Προσπαθώντας να αφουγκραστώ την διαίσθηση , άκουσα το τραγούδι με τούς άφωνους ήχους της μνήμης των προγόνων μου, μέσα απ το χώμα μιας μακρινής πατρίδας. Ουτοπία και πραγματικότητα , μια φωνή στην αφωνία και έναν λόγο άλογο που ζητάει άδεια από το στερέωμα για να καταλάβει τον άνθρωπο. Όσοι έχασαν τα όνειρά τους είναι χαμένοι,όσοι ξέχασαν να ονειρεύονται είναι χαμένοι ,είπε ένας άφωνος, απ αυτό το μονοπάτι περνάς κάθε μέρα αλλά δεν με βλέπεις ούτε μ' ακούς, κοίτα πάνω, δες το σύννε...