2 λεπτά | Τετάρτη, 27 Ιανουαρίου 2021
Αφήγηση - Κείμενο - Φωτογραφία : Ηλίας Γιαννόπουλος
Ένα δάκρυ τρέχει και άντε να το πιάσεις , πόσο να χωρέσει μέσα στην καρδιά σου διέκοψες την σήψη και ήρθες στα νερά σου βράχοι στέρφοι γίναν' κύματα πελάγους φύσηξε μαΐστρος σ' έφερε κοντά τους. Ο ήλιος και η γουστέρα πέρασαν απ την ξερολιθιά άφησαν το μικρό μονοπάτι μόνο να σε περιμένει τα χόρτα ξεράθηκαν και το φασκόμηλο με το θυμάρι άνθισαν στον βράχο. Ξεχύσου ολόγυρα και κοίτα αυτό το δάκρυ που πέφτει αυτό το σύννεφο που πέρασε αυτή η ακρογιαλιά που σε μάγεψε αυτό το γέλιο που σε συνεπήρε αυτό το αεράκι που σου δρόσισε το κορμί πάνω απ' το φανελάκι αυτό το τραγούδι που σιγοψιθυρίζεις καθώς ισορροπείς στα βράχια και από κάτω η θάλασσα οι σκέψεις και οι μυρωδιές. Είναι οι διακοπές μας ... μικρός καιρός